Wat is werkgelegenheid:
Het woord werkgelegenheid verwijst naar zowel een baan, een beroep of een beroep. Het meest wijdverbreide gebruik van werkgelegenheid is echter dat wat aangeeft: al die activiteiten waarbij een persoon wordt ingehuurd om een reeks specifieke taken uit te voeren, waarvoor hij een financiële vergoeding ontvangt.
Het woord baan is afgeleid van het werkwoord "gebruiken", dat op zijn beurt uit het Frans komt werkgever, en betekent 'actie en effect van tewerkstelling'. Daarom kan het ook verwijzen naar het gebruik dat ergens van wordt gemaakt, bijvoorbeeld: "Het gebruik van hernieuwbare bronnen bij de bouw van huizen vermindert de milieu-impact."
Aan de andere kant is het tegenovergestelde van werkgelegenheid: werkloosheid, namelijk, mensen in de werkende leeftijd die gedwongen werkloos zijn, buiten enige productieve activiteit en bijgevolg zonder de mogelijkheid om hun eigen inkomen te genereren.
nu een baan Het kan worden uitgeoefend onder auspiciën van een formeel of feitelijk contract met een werkgever, die zich ertoe verbindt om in ruil voor de diensten van de werknemer een salaris of een tegenprestatie in geld te betalen en te voldoen aan de wettelijke vereisten.
Er zijn echter ook andere soorten banen, zoals: zelfstandige, zelfstandige of tegen betaling, waarbij mensen in dienst kunnen worden genomen van een bedrijf om een specifiek project te ontwikkelen of zelfs voor hun eigen bedrijf te werken.
In deze gevallen worden andere bedrijven of mensen in rekening gebracht voor geleverde diensten en als het bedrijf eigendom is, zijn ze geen verantwoording verschuldigd aan een supervisor of baas.
Om deze reden zijn er verschillende soorten analyses die worden uitgevoerd om het economische gedrag van een land of regio te evalueren en te analyseren op basis van gegevens met betrekking tot werkgelegenheid.
Daarom, volgens goedkope meters individuen die een baan hebben, vormen wat wordt genoemd werkende of actieve bevolking, omdat ze een baan doen en financiële voordelen ontvangen.
Terwijl de werkgelegenheidsgraad, van zijn kant, bepaalt het het aantal mensen in de werkende leeftijdsgroep en het totale aantal mensen dat daadwerkelijk werkt.
- Sollicitatie
- Arbeidsovereenkomst.
- Baan.
Tijdelijk dienstverband en vast dienstverband
Functies kunnen worden ingedeeld naar de tijd waarvoor de arbeidsovereenkomst is opgesteld, die tijdelijk of vast kan zijn.
Het heet as tijdelijk werk die baan waarvoor de diensten van een persoon worden ingehuurd voor een bepaalde periode, die bijvoorbeeld drie maanden, zes maanden of een jaar kan zijn.
In sommige landen zijn er zelfs bedrijven die zich uitsluitend toeleggen op het inhuren van werknemers voor tijdelijke banen. In dit geval houdt tijdelijk werk het sluiten van een contract in tussen de drie partijen: werknemer, uitzendbureau en werkgever.
De vaste baan, van zijn kant, is er een waarvoor een persoon voor onbepaalde tijd wordt aangenomen om een reeks specifieke functies binnen een bedrijf uit te voeren.
Parttime en fulltime dienstverband
Over het algemeen hebben de banen een werkdag van acht uur per dag. Mensen kunnen er echter voor kiezen om volledige of halve diensten te werken, afhankelijk van hun gemak of mogelijkheden.
De deeltijdse job Het is er een waarin een persoon wordt ingehuurd om een reeks functies slechts gedurende de helft van de gebruikelijke werkdag uit te voeren.
Dit soort banen zijn zeer gewild bij leerlingen, stagiaires of studenten, die hun werk met hun studie combineren om wat ervaring en wat extra inkomen op te doen.
Van zijn kant, in de voltijdbaan de persoon wordt ingehuurd om gedurende de hele werkdag een reeks taken uit te voeren.
Formeel en informeel werk
Banen kunnen op twee manieren worden ingedeeld, formeel en informeel.
Het heet as formeel dienstverband datgene wat wordt geformaliseerd door het sluiten van een arbeidsovereenkomst tussen de werknemer en de werkgever, en dat zich aanpast aan de vereisten van de wet zoals het betalen van belastingen, sociale zekerheid, uitkeringen, enz.
Formele werkgelegenheid kan zowel in de publieke als in de particuliere sector worden uitgeoefend en maakt deel uit van de officiële statistieken over werkgelegenheid in het algemeen voor een land.
De informele tewerkstelling, aan de andere kant is het een sector van de economie die buiten belastingcontrole valt en die wordt gekenmerkt door inzicht in de werkactiviteit van onafhankelijke werknemers die niet voldoen aan de wettelijke voorschriften, bijvoorbeeld straatverkopers, huishoudelijk personeel, raamwerkers o.a. schoonmakers.
Een informele baan heeft niet de wettelijke bescherming voor arbeidsverhoudingen, dus ze hebben geen sociale bescherming van de staat en zijn economisch niet stabiel voor degenen die het doen.
Afhankelijk van de wetgeving van elk land kan informeel werk echter als illegaal worden beschouwd, zelfs als het niet rechtstreeks illegale activiteiten uitvoert.
Tot de informele banen die als illegaal worden beschouwd, behoren onder meer de verkoop van piraterij, drugs- of wapenhandel.
