Wat is Charrúa:
Het is bekend als charrua naar oude indianenstam gelegen aan de oevers van de Río de Plata, met name in het huidige grondgebied van Uruguay tot de 19e eeuw, en ook in de huidige Braziliaanse staat Rio Grande do Sul.
De Charruas vochten vele jaren tegen de Spanjaarden en bereikten als eerste stap de dood van de ontdekkingsreiziger en navigator Juan Díaz de Solís, tijdens de ontdekking van de Río de Plata. Ze werden uitgeroeid in 1831, in het bloedbad van Salsipuedes, na een bedrog door het Uruguayaanse leger dat hun hulp vroeg om de verdediging van de Uruguayaanse grenzen op te bouwen, werden degenen die aanwezig waren aangevallen door een troep onder bevel van Bernabé Rivera.
Sommigen wisten aan dit bloedbad te ontsnappen, en de laatste vertegenwoordigers, slechts vier, waaronder Tacuabé, werden in 1833 in Parijs tentoongesteld. In Montevideo is een monument aan hen gewijd, uitgeroepen tot Nationaal Historisch Monument, gemaakt door Edmundo Pratti, Gervasio Furest Muñoz en Enrique Lussich. Op deze manier bereikten ze de fysieke verdwijning van het Uruguayaanse volk, maar niet hun culturele erfenis.
De Charruas werden gekenmerkt door: zijn donkere huid, lange gestalte (1,68m), robuust, jagers, met drie dwarslijnen op zijn gezicht. Op feestdagen en oorlogen schilderden ze echter hun bovenkaak wit. De Charruas waren wreed en onmenselijk in oorlog met hun vijanden.
De Charrua's waren semi-nomadische jagers en vissers, die schuilden in tenten gemaakt van leer, en alleen als wapens de boog, houten, beren of stenen pijlen kenden, en boleadora's. Aan de andere kant oefenden ze ruilhandel met hun naburige stammen, waaruit ze keramiek, katoen en matten verkregen.
In andere landen wordt de term charrúa echter gezien als een goed instrument om het land te bewerken. Ook als rond-, vracht- of rondschip, gebruikt tot het begin van de 19e eeuw.
De charrúa-klauw
De charrúa-klauw is een Uruguayaanse uitdrukking en wordt gebruikt in moeilijke situaties, bij het overwinnen van sterke obstakels. Met een sterk gebruik, op het sportveld na te zijn gebruikt in het Zuid-Amerikaanse voetbalkampioenschap gespeeld in Lima, in 1935.
Gezien het bovenstaande manifesteert de uitdrukking zich na het behalen van de overwinning tegen een team dat als onmogelijk te overwinnen werd beschouwd. Bijvoorbeeld: dat de overwinning van Venezuela op Colombia charrúa.
Soms heeft de uitdrukking enkele varianten zoals "charrúa force".
