Wat is militarisme:
Aangezien militarisme wordt aangeduid als de overwicht van de militaire en militaire doctrine in het leven van een natie, evenals de invloed ervan op het staatsbeleid.
Van militarisme is sprake wanneer de krijgsmacht, als wapenbezit- ting, via haar leden of als instituut invloed uitoefent op de politieke leiding van een land.
Het leger is inderdaad een belangrijk onderdeel van de machtsstructuur van een staat, en vanwege hun discipline, organisatie, respect voor hiërarchische systemen en esprit de corps, zijn ze een potentieel invloedrijke organisatie.
Militarisme komt dus meestal voor in samenlevingen met nog onvolwassen of slecht gevestigde politieke systemen, of momenten van wanorde of verwarring. Daarom wordt de opkomst van militarisme beschouwd als een symptoom van achterstand of zwakte van het politieke systeem van een land.
Militarisme als ideologie is van mening dat het leger, vanwege hun discipline, de meest voorbereide elementen zijn om het efficiënte beheer van een samenleving op zich te nemen; en de veiligheid van de natie te garanderen.
Maar militarisme komt meestal ook in de vorm van een verlangen naar politieke macht en de privileges die het met zich meebrengt. Bovendien leidt het er in het algemeen toe dat het burgerleven beginselen van het militaire leven wordt opgelegd, in contexten waar ze ongepast zijn of een ernstige bedreiging vormen voor de fundamentele burgerlijke vrijheden.
Door de geschiedenis heen zijn veel naties, samenlevingen en naties militaristisch georiënteerd geweest. Sparta, in het oude Griekenland, was bijvoorbeeld een samenleving die was georganiseerd rond een krijgerssysteem. Militaristen waren ook het Japanse rijk, het Britse rijk, het Duitse rijk, het eerste Franse rijk, het Italië van Mussolini, het Spanje van Franco, de Sovjet-Unie of de Verenigde Staten.
In Latijns-Amerika zijn er ook meerdere gevallen van militaristische regeringen, zoals Uruguay, Argentinië, Peru, Chili, Paraguay, Honduras, Venezuela, Panama, enz. Deze militaristische staten zijn over het algemeen militaire of fascistische dictaturen geweest. Er moet echter worden opgemerkt dat militarisme ook kan voorkomen in democratische samenlevingen, zoals het geval is in de Verenigde Staten.
Een van de essentiële kenmerken die de militaristische wending van de politiek van een land laten zien, zijn de uitgaven die dit land aan de bewapening toekent.
