Wat is fagocytose:
Het staat bekend als fagocytose de proces uitgevoerd door een soort gespecialiseerde cellen met het vermogen om deeltjes op te nemen dezelfde maat of iets groter.
Het is een proces dat ook fungeert als een verdedigingsbarrière tegen andere schadelijke micro-organismen.
Het woord fagocytose is afgeleid van het Grieks fageïne wat betekent het om te eten en, kytos die verwijst naar cel.
Dit biologische proces kan alleen worden uitgevoerd door een paar soorten gespecialiseerde cellen, waaronder monocyten, macrofagen, neutrofielen, dendritische cellen en witte bloedcellen.
Deze cellen zijn erg belangrijk omdat ze een helder immuunrespons actie door te streven naar het elimineren van elke ziekteverwekker die onze goede gezondheid kan aantasten.
Externe middelen die bijvoorbeeld verschillende ziekten kunnen veroorzaken, kunnen ons lichaam binnendringen via de huid of het slijmvlies, in dat geval wordt ze door fagocytose aangetast en vormt zo een natuurlijke barrière die voorkomt dat deze middelen ons beïnvloeden.
Aan de andere kant vervult het fagocytoseproces ook de functie van het uitvoeren van een recyclingproces van dode weefsels, wat werkt als een strategie zodat deze cellen zichzelf kunnen voeden.
Stadia van fagocytose
Fagocytose is een proces dat zich in vijf fasen ontwikkelt.
Het begint wanneer het externe agens van de bloedbaan naar de weefsels gaat, dan begint de zoektocht naar het antigeen en wordt een chemotactische reactie gegenereerd om het antigeen of het vreemde lichaam te herkennen.
Daarna volgen de processen van adhesie, opname, vertering en tenslotte uitscheiding.
Chemotaxis: Het is het proces waarbij witte bloedcellen vreemde lichamen of pathogene stoffen die gezondheidsproblemen veroorzaken, herkennen en bestrijden.
Vervolgens hechten deze bolletjes zich aan de wand van het bloedvat totdat ze de pathogene entiteiten bereiken om ze te verzwelgen.
Aanhankelijkheid: Er zijn andere receptoren op het membraan van leukocyten en andere fagocyten die zich voeden met de overtollige materie als gevolg van weefselafbraak en fungeren als adhesiemechanismen op micro-organismen.
Inslikken: het is wat er gebeurt nadat de bacterie zich in de cel bevindt en er contact is gemaakt met het micro-organisme, dat gefagocyteerd moet worden. Dat wil zeggen, het is de immunoglobine-coating voor dat externe middel.
Spijsvertering: De vernietiging van de bacteriën begint door mechanismen die al dan niet afhankelijk zijn van zuurstof.
Uitscheiding: Soms blijft een blaasje achter met afval dat niet kan worden gedesintegreerd in het verteringsproces. Daarom is de beste manier om van dit afval af te komen exocytose die ontstaat door een extracellulair signaal.
Na het voltooien van dit fagocytoseproces begint het lichaam met het genezingsproces en worden de cellen naar de lymfeklieren getransporteerd om het proces te voltooien van het vernietigen van degenen die nog steeds geïnfecteerd zijn en problemen kunnen veroorzaken.
Fagocytose en pinocytose
Fagocytose is het proces dat kan worden uitgevoerd door een reeks gespecialiseerde cellen, fagocyten genaamd, wat overeenkomt met het eten van cellen met bacteriën, afval en andere micro-organismen.
Dit proces produceert invaginatie die een blaasje genereert dat een fagosoom wordt genoemd, en dat is precies degene die wordt vernietigd en afgebroken.
Nu verwijst pinocytose ook naar het eten van cellen, maar in dit geval neemt de cel de extracellulaire vloeistof op, evenals suiker en eiwitten.
Deze materialen komen de cel binnen via een blaasje dat vloeistof bevat en reizen door de haarcellen, waarbij hun inhoud vrijkomt in het omringende weefsel.
Onoplosbare vetten kunnen bijvoorbeeld vanuit de darm in de bloedbaan terechtkomen.
