Sociale onrechtvaardigheid is een wereldwijd probleem. Het komt voor in alle landen en regio's van de wereld. Het wordt op verschillende manieren en met verschillende niveaus van ernst uitgedrukt en genereert sociale en politieke conflicten die kunnen leiden tot oorlogen, genociden of revoluties.
De enige manier om sociaal onrecht te bestrijden is door politieke actie coherent en consistent om hun oorzaken aan te pakken en sociale rechtvaardigheid te bereiken.
Hier zijn enkele voorbeelden van sociaal onrecht in de wereld waartegen we, als burgers in uitoefening van onze rechten, moeten claimen, protesteren en vechten.
Discriminatie
Discriminatie is de segregatie van een persoon of een groep mensen op basis van onder andere hun huidskleur, religieuze overtuiging, etnische afkomst, politieke ideologie, geslacht, seksuele geaardheid, lichamelijke handicap.
Discriminatiesituaties zijn situaties waarin een persoon of een groep stelselmatig de toegang tot onder meer onderwijs, werk, gezondheidszorg en politieke participatie wordt ontzegd. Discriminatie creëert situaties van ongelijkheid.
Zie meer op Discriminatie.
Ongelijkheid
Ongelijkheid is een gevolg van sociaal onrecht. Het genereert situaties waarin een bevoorrechte groep de toegang tot onderwijs, werk, diensten, gezondheidszorg of kansen van andere aard controleert, monopoliseert of beperkt.
Zie meer over ongelijkheid.
Gendergeweld
Gendergeweld wordt gekenmerkt door gericht te zijn op een persoon of een groep mensen vanwege hun geslacht. In onze samenlevingen met een mannelijke chauvinistische traditie treft gendergeweld vooral vrouwen.
Het gaat om situaties van gendergeweld, verkrachtingen, gedwongen prostitutie, arbeidsdiscriminatie, fysiek en seksueel geweld, castratie, mensenhandel, seksuele intimidatie en intimidatie.
Het kan op elk gebied van het leven voorkomen, thuis of op de openbare weg, op het werk of op school, en heeft een negatieve invloed op het sociale, fysieke en psychologische welzijn van de persoon die er last van heeft.
Zie meer over gendergeweld.
Mensenhandel
Mensenhandel verwijst naar mensenhandel of handel in mensen. Het wordt beschouwd als een illegale praktijk en internationaal bestraft. Het wordt vooral uitgevoerd door de georganiseerde wereldcriminaliteit.
Over het algemeen is mensenhandel bedoeld voor arbeid, mentale, reproductieve slavernij; voor seksuele uitbuiting of dwangarbeid; voor de extractie van organen of enige andere vorm van slavernij die ingaat tegen de wil, het welzijn en de rechten van de persoon. Miljoenen mensen per jaar zijn het slachtoffer van mensenhandel in de wereld.
Lees meer over mensenhandel.
Arbeidsuitbuiting
Arbeidsuitbuiting impliceert de schending op verschillende niveaus (en op zeer verschillende manieren) van de rechten van werknemers.
Werknemers die worden misbruikt, mishandeld of bedreigd door hun werkgever, worden uitgebuit; die een minder dan redelijk bedrag ontvangen; die zich in situaties bevinden die vergelijkbaar zijn met of gelijk zijn aan slavernij.
Vervolging van minderheden
De vervolging van personen of groepen personen die tot minderheden behoren (etnisch, seksueel, religieus, enz.) vormt een sociaal onrecht, aangezien het een schending vormt van de individuele vrijheden van personen.
Dit soort gedrag is typerend voor dictaturen of totalitarismes, zoals het nazisme in Duitsland, het Castro-regime in Cuba of het communisme in de Sovjet-Unie. Situaties als vervolging, marteling, dwangarbeid, discriminatie, segregatie, mishandeling of stigmatisering zijn voorbeelden van sociaal onrecht.
Militair gebruik van kinderen
Kinderen die worden gebruikt voor activiteiten van militaire of oorlogszuchtige aard zijn een vorm van extreem sociaal onrecht. Kinderen die op jonge leeftijd zijn gerekruteerd, worden gedwongen deel te nemen, hetzij als strijders, hetzij in ondersteunende taken, als boodschappers of uitkijkposten, aan oorlogen. In de meest ernstige gevallen worden ze gebruikt als menselijk schild.
Dit is een praktijk met ernstige gevolgen: het kan lichamelijke gevolgen hebben, zoals verminking, ondervoeding of ziekte, maar ook psychologische of morele gevolgen.
Schending van de mensenrechten
De staat moet de mensenrechten van zijn burgers respecteren, beschermen en waarborgen. Maar al dan niet opzettelijk, door onzorgvuldigheid of nalatigheid, genereert het zorgwekkende sociale onrechtvaardigheid.
In die zin zijn mensenrechtenschendingen de gedwongen uitzetting van mensen uit hun huizen, honger, watervervuiling, onvoldoende salaris om een fatsoenlijk leven te leiden, het ontzeggen van grondrechten zoals toegang tot informatie, basisvoorzieningen of gezondheidszorg; de segregatie van individuen of minderheden, waardoor onder meer uitsluiting op school of op het werk ontstaat.
