Wat is postmoderniteit:
Postmoderniteit is een artistieke, filosofische en historische beweging die aan het einde van de 20e eeuw werd geboren als een zoektocht naar nieuwe vormen van expressie gericht op de cultus van het individualisme en kritiek op het rationalisme.
Postmoderniteit of postmoderniteit als artistieke beweging integreert de vorige avant-garde stromingen in een huidige esthetiek die de chaos weerspiegelt die wordt veroorzaakt door de informatie- en technologierevolutie waarin we vandaag leven.
Als filosofische stroming zoekt de postmoderniteit naar nieuwe manieren van denken gericht op de groei van het individu door het gebruik van technologie. Het wordt gekenmerkt door kritiek op de stromingen van oude gedachten die als achterhaald worden beschouwd, zoals positivisme en rationalisme.
Als historische periode strekt postmoderniteit zich uit van het einde van de 20e eeuw tot heden, daarom is de exacte definitie ervan nog steeds diffuus en in het proces van definitie.
Kenmerken van de postmoderniteit
Postmoderniteit heeft kenmerken die afhankelijk zijn van het veld waarin ze worden toegepast. In de architectuur wordt het bijvoorbeeld gepresenteerd als de redding van de vorm die het modernisme verwerpt; in de filosofie wordt het gedefinieerd als een modern nihilisme, dat wil zeggen, de veroudering van waarden en in het onderwijs worden technologie en innovatie gevalideerd voor het genereren van een zelfvoorzienende en onafhankelijke man.
Ondanks deze verschillen die met elkaar in tegenspraak kunnen zijn, heeft de postmoderniteit gemeenschappelijke en transversale kenmerken die hieronder worden beschreven:
- Het is anti-duaal: ze bekritiseren de dualiteit die de concepten die in het verleden zijn gedefinieerd, hebben gecreëerd, waardoor veel About-Meaning.com buiten het kennisgebied blijven. Op deze manier verdedigt de postmoderniteit diversiteit en pluralisme.
- Bevraag literaire en historische teksten: bevestigen dat de auteurs van de teksten objectiviteit missen en de waarheid verdraaien om persoonlijke ideeën weer te geven.
- Bevestigt dat de waarheid niet universeel is: Taal wordt beschouwd als de sleutel tot de waarheid en het is het enige dat het menselijk denken vormt, daarom is de waarheid afhankelijk van de context en twijfelachtig. Er is alleen perceptie.
- Waardeert de vorm boven de inhoudHoe en wat de boodschap overbrengt is belangrijker dan de boodschap zelf.
- Verdedig hybridisatie en populaire cultuur: alle vormen van kennis en kennis zijn geldig. Vervorming kent geen grenzen op het gebied van kennis.
- Het heden is het enige dat telt: ze zoeken het onmiddellijke, aangezien het verleden en de toekomst niet in de handen van het individu zijn.
- Herwaardeer de natuur: ze maken zich zorgen over de gevolgen van industriële ontwikkeling en eisen dat de moderne wetenschappen zich beperken tot het genereren van universeel geldige kennis.
postmoderne kunst
Mona Lisa met bazooka-raket, Banksy, 2010.
Postmoderne kunst wordt beschouwd als een artistieke beweging die aan het eind van de twintigste eeuw begint, in tegenstelling tot het modernisme of Art Nouveau.
Deze trend, ook wel postmoderniteit genoemd, werd geboren in de jaren '70 en ontwikkelde zich in de jaren '80, geïnspireerd door en met behulp van technieken die zijn ontwikkeld in de kunstgeschiedenis, waarbij kunst wordt gepresenteerd via een actuele esthetiek.
Postmoderne kunst wordt gekenmerkt door de afbraak van de lineariteit die van tijd tot tijd de avant-garde stromingen of de modieuze avant-garde definieerde. Postmoderne kunst wordt gedefinieerd als de beweging die een einde maakt aan de avant-garde, zoals gedefinieerd door Rudi Fuchs in 1982.
Door de informatierevolutie en de opkomst van de technologie weerspiegelt postmoderne kunst de complexiteit en chaos van de huidige samenleving, gebruikmakend van objecten en afbeeldingen uit de populaire cultuur en ingrijpen in werken van klassiekers.
Postmoderne kunst maakt deel uit van de hedendaagse kunst, waarvan enkele stromingen de volgende zijn:
- Pop Art
- Abstracte kunst
- Conceptuele kunst
- minimalisme
- Abstract expressionisme
- onder andere.
Postmoderniteit en onderwijs
Postmoderniteit drukt op onderwijssystemen de noodzaak in van een verandering in de invloed die wordt uitgeoefend op de persoonlijke, educatieve en culturele ontwikkeling van het individu, die alleen geldig is wat functioneel en onmiddellijk zinvol is.
Postmodern onderwijs ingevoegd in de psychopedagogiek is gebaseerd op het informatiesysteem waarin de samenleving is ondergedompeld. In deze context wordt het gebruik van technologie een fundamenteel instrument voor innovatie, dat onmiddellijke en functionele validiteit van kennis biedt.
Volgens de Amerikaanse auteur Alvin Toffler (1928-2016) kenmerkt het postmoderne onderwijs zich door de volgende punten:
- Wees interactief
- Het vindt plaats in elke omgeving of instelling
- De informatieverwerking is converteerbaar tussen verschillende middelen voor de conformatie van complexere systemen
- Ze zoeken naar meervoudige informatiebronnen
- Ze democratiseren informatie volledig
- Ze verdedigen dat de informatie geen grenzen of verschillen mag vertonen
Postmoderne architectuur
De postmoderne beweging in de architectuur redt de concepten die de moderne architectuur aan het begin van de 20e eeuw elimineert, door bijvoorbeeld de loutere functionaliteit van gebouwen op te leggen.
Op deze manier keert de postmoderne architectuur terug naar het belang van vorm door in deze zin het oude en het moderne te combineren om niet alleen functionele problemen op te lossen, maar ook sociale, economische, culturele en esthetische.
Postmoderniteit en moderniteit
Postmoderniteit werd geboren als een reactie tegen het extreme rationalisme van de moderniteit. Het postmoderne denken wordt gekenmerkt door ontgoocheling en apathie over het falen van de moderniteit als een vernieuwende stroming van denken en expressie in de hedendaagse samenleving.
postmoderne filosofie
Op het gebied van filosofie wordt postmoderniteit ook gedefinieerd als de filosofie van deconstructie waar detail en de fragmentatie van het denken de boventoon voeren, en op hun beurt orde scheppen in chaos.
Het fenomeen fractals, bijvoorbeeld, vertegenwoordigt deze filosofie waarbij de herhaling van fragmenten lijkt op de herhaling van elk menselijk wezen, maar als geheel vormen ze toegangsdeuren naar het labyrint van kennis.
De Duitse filosoof Friedrich Nietzsche (1844-1900) wordt beschouwd als de voorloper van het postmoderne denken door de dood van God te verkondigen, dus de afwezigheid van dogma's of waarden. In die zin wordt postmoderniteit beschouwd als een modern nihilisme dat niet gelooft in de behoefte aan waarden boven het individu.
Onder de auteurs die de postmoderne filosofie vertegenwoordigen, zijn:
- Jean François Lyotard: Franse filosoof die in 1979 introduceerde via zijn werk De postmoderne toestand het concept van postmoderniteit in de filosofie, kritiek op het heersende positivisme, dat wil zeggen de toepassing van de wetenschappelijke methode en rationalisme om objectieve kennis te verkrijgen.
- Esther Diaz: Argentijnse filosoof die stelt dat postmoderniteit een botsing is tussen de wereld van geavanceerde technologie die ons omringt en de discoursen die zijn geërfd uit vroegere tijdperken zoals romantiek en rationalisme.
