Wat is theodicee:
Theodicee is een deel van de filosofie dat verantwoordelijk is voor het op een rationele manier verklaren en demonstreren van de almacht van God, zijn eigenschappen en het bestaan van het kwaad.
Het woord theodicee is afgeleid van het Grieks theos, wat 'God' betekent en zeggen wat wordt vertaald als 'rechtvaardigheid', daarom wordt theodicee begrepen als de 'rechtvaardiging van God'.
Opgemerkt moet worden dat theodicee deel uitmaakt van natuurlijke theologie, een theologie die meer algemene aspecten omvat, zoals het ontdekken van het bewijs van God zonder te vertrouwen op bovennatuurlijke feiten.
Theodicee en Leibniz
De term theodicee ontstond in de 17e eeuw en werd voor het eerst gebruikt door de Duitse filosoof Gottfried Wilhelm Leibniz in zijn boek Essay van de theodicee. Over de goedheid van God, de vrijheid van de mens en de oorsprong van het kwaad, ook bekend als theodicee.
Enige tijd later ironiseerde de Franse filosoof Voltaire echter de theodicee van Leibniz met de publicatie van zijn satirische roman Naief.
In deze theodicee presenteerde Leibniz zijn rationele studie van God, de vrijheid van de mens en het bestaan van het kwaad. Echter, Sint-Augustinus noemde theodicee al lang voor Leibniz, die een reeks filosofische en religieuze kennis combineert om het bestaan van zowel God als het kwaad te rechtvaardigen.
Evenzo was Leibniz bezig met het verduidelijken in zijn boek van de tegenstrijdigheden over relaties die bestaan tussen spirituele overtuigingen over God en rationele gedachten over de natuur en de onrechtvaardigheden die mensen ervaren.
Dat wil zeggen, theodicee verzamelt en probeert al die twijfels te beantwoorden die verband houden met geloof, rede, geestelijk, natuurlijk, goed en kwaad, vooral gezien het feit dat alles is geschapen door de goedheid van God.
Daarom rechtvaardigt het kwaad zelfs het bestaan van God om de vrijheid van de mens te bereiken. Zo bevestigt Leibniz dat God de best mogelijke wereld heeft geschapen.
