Wat is Luna:
De maan is een van de hemellichamen in het zonnestelsel. Het is de vijfde grootste natuurlijke satelliet en de enige op aarde. De equatoriale diameter is 3.474 km en het bestaat voornamelijk uit rotsen.
Hoewel er nog steeds geen concrete theorie is over de oorsprong ervan, is een van de meest geaccepteerde verklaringen dat de maan het resultaat is van de botsing van een hemellichaam met de aarde.
Deze inslag vond ongeveer 4,5 miljard jaar geleden plaats en toen het magma van die nieuwe satelliet afkoelde, ongeveer 100 miljoen jaar geleden, werd wat we nu kennen als de maankorst gevormd.
Het woord maan heeft zijn oorsprong in het Latijn en betekent "lichtgevend" of "degene die verlicht". In de Griekse mythologie is Selene de maangodin, vandaar dat op wetenschappelijk of academisch gebied termen die van deze naam zijn afgeleid, worden gebruikt om concepten aan te duiden die verband houden met de satelliet, zoals selenografie, het deel van de astronomie dat verantwoordelijk is voor het bestuderen van de maan .
Hoewel andere planeten ook hun manen en hun eigen namen hebben, heeft de reden waarom de terrestrische satelliet alleen "maan" wordt genoemd te maken met het feit dat het niet bekend was over het bestaan van andere hemellichamen die rond andere planeten cirkelen.
Om deze reden werd het Luna genoemd, in de veronderstelling dat het een uniek lichaam was. Tot in het jaar 1610 Galileo Galilei voor het eerst 4 manen in een baan om Jupiter kon waarnemen, die Io, Europa, Ganymedes en Callisto werden genoemd. Tegenwoordig is bekend dat deze planeet meer dan 60 natuurlijke satellieten heeft.
Kenmerken van de maan
Met de huidige technologie kunnen maankraters vanaf de aarde duidelijker worden gezien.
Het maanoppervlak staat vol met rotsen, bassins en kraters, de laatste zijn het resultaat van meerdere botsingen van hemellichamen die door de exosfeer zijn gegaan, een zeer zwakke atmosfeer die geen enkele bescherming biedt.
Daarnaast heeft de maan vulkanen, maar die zijn inactief. De gebeurtenis die vaak voorkomt, zijn stofstormen veroorzaakt door maanwinden, die regoliet (fijn steenkoolstof) en rotsachtig puin opstoten.
Dit zijn andere opvallende kenmerken van de maan:
- Het is 400 keer kleiner dan de zon, maar omdat ze dichter bij de aarde staan, worden ze als bijna even groot gezien.
- De temperatuur varieert tussen -248ºC en 143ºC.
- De geschatte afstand tot de aarde is ongeveer 384.400 km.
- De zwaartekracht op de maan is 0,166 die van de aarde. Dat betekent dat een persoon van 60 kilo op de maan slechts 9,96 kg zou wegen.
- De oppervlakte bedraagt 38 miljoen km.
- De massa is 7,349 x 10²² kg.
- De dichtheid van de maan is 3,34 g/cm³
- Het volume is 2.1958 × 10¹⁰
Rotatie- en translatiebewegingen van de maan
De maan draait in 28 dagen om zijn eigen as (rotatiebeweging). Terwijl de tijd die nodig is om rond de aarde te draaien (translationele beweging) ongeveer 29 dagen is. Het feit dat de twee bewegingen bijna gelijktijdig plaatsvinden, zorgt ervoor dat we altijd hetzelfde gezicht van de maan zien.
De maan maakt ook een translatiebeweging rond de zon, aangezien de planeet de natuurlijke satelliet van de aarde is en deze mee 'sleept' bij het maken van zijn translatie. In dit geval duurt de beweging 365 dagen.
Lunaire libratie
Hoewel slechts één kant van de maan zichtbaar is, is wat we vanaf de aarde zien niet precies 50% van het oppervlak, maar 59%. Dit komt door een effect dat libratie wordt genoemd.
De baansnelheid van de maan is niet constant, waardoor delen van de oostelijke en westelijke randen beter zichtbaar zijn tijdens de translatiebeweging. Dit staat bekend als libratie in lengte.
Terwijl de 5 graden maanhelling ten opzichte van het vlak van zijn baan het mogelijk maakt om hem ongeveer 6º 30 'meer te zien dan zijn zuidpool, die bekend staat als een libratie op de breedtegraad.
Maanfasen
Terwijl de maan zijn translatiebeweging rond de aarde maakt, verlicht de zon verschillende delen van de satelliet, wat aanleiding geeft tot de maanfasen.
Nieuwe maan: in deze fase bevindt de maan zich tussen de aarde en de zon, waardoor de maanfractie die zich het dichtst bij onze planeet bevindt, wordt verborgen.
Volle maan: de aarde bevindt zich tussen de maan en de zon en dit verlicht de helft van de satelliet die zich het dichtst bij de planeet bevindt.
Vierde maan: in dit geval bevindt de maan zich in tussenposities, dus het gedeelte dat zich het dichtst bij de aarde bevindt, is slechts voor de helft verlicht, dat wil zeggen een kwart van het oppervlak. Het zal een maansikkel zijn als de verlichting van die kamer de neiging heeft toe te nemen, en een afnemende maan als de verlichting van dat gedeelte de neiging heeft af te nemen.
Invloed van de maan op de getijden
De translatiebeweging van de maan is niet precies rond de baan van de aarde. Om precies te zijn, beide lichamen draaien om het centrum van elkaars massa's.
Wanneer de maan zich op een punt op de planeet bevindt, genereert de werking van deze zwaartekrachten een verhoging van het water boven zeeniveau (hoogwater). Aan de andere kant van de planeet daalt het water (eb).
Dit gebeurt twee keer per dag, zodat dezelfde plaats dagelijks vloed en eb heeft.
Ruimtemissies naar de maan
Buzz Aldrin, de tweede man die de maan bereikt. Missie Apollo 11, 1969.
Pogingen om het maanoppervlak te verkennen begonnen in de voormalige Sovjet-Unie met het Luna-programma, dat begon in 1959 en dat het mogelijk maakte om de andere kant van de satelliet te fotograferen, op het oppervlak te landen en er in een baan omheen te draaien, in verschillende missies.
Van zijn kant begon het Ranger-programma, van Amerikaanse oorsprong, in 1961 met het verzenden van fotografische verkenningsschepen en onbemande ruimtevaartuigen totdat de Apollo 11-ruimtemissie, die deel uitmaakt van het Apollo-programma, uiteindelijk de prestatie bereikte om mensen naar het maanoppervlak te brengen. 1969. Astronauten Neil Armstrong en Buzz Aldrin waren respectievelijk de eerste en tweede man die voet op de maan zetten.
Van daaruit zijn missies uit verschillende landen naar de maan of zijn baan gestuurd voor wetenschappelijke doeleinden. In 2019 kondigde NASA de bouw aan van een maanbasis die op zonne-energie zal draaien. Het doel is om vanaf 2024 menselijke aanwezigheid voor langere tijd mogelijk te maken en als startpunt te dienen voor toekomstige missies naar Mars.
- volle maan
- satelliet
- Zon
- Land
- Zonnestelsel
- getij
- Zwaartekracht
