Wat is burn-out:
De burn-out het is een anglicisme dat vertaald kan worden als 'burned-out worker syndrome'. Het wordt gebruikt op het gebied van gezondheid om te verwijzen naar een stoornis van emotionele oorsprong, met psychologische en fysieke implicaties, veroorzaakt door hoge niveaus van stress die gedurende lange tijd in de werkomgeving hebben geleden.
Het is ook bekend als onder andere burn-outsyndroom, burn-outsyndroom, burn-outsyndroom.
Syndroom burn-out Het werd voor het eerst beschreven in 1969 door psycholoog H.B Bradley tijdens een onderzoek naar beste praktijken in justitiële inrichtingen voor jeugdige delinquenten, en beschreef het als een psychosociaal fenomeen dat door politieagenten werd ervaren.
In 1974 breidde Herbert Freudenberger het begrip uit burn-out en hij bracht haar over naar de werkplek, waarbij hij ervoor zorgde dat overbelasting onder meer een gevoel van uitputting en ontevredenheid veroorzaakt.
Zes jaar later zou hij een boek publiceren met de titel: De hoge kosten van hoge prestaties (De hoge kosten van hoge prestaties), wat een referentie zou worden voor het syndroom.
Oorzaken van burn-out
In het algemeen zijn de oorzaken van burn-out Ze zijn gerelateerd aan een toestand van chronische stress, vaak veroorzaakt door een teveel aan verantwoordelijkheden op het werk, of door omstandigheden van onzekerheid in de werkomgeving. Andere triggers kunnen zijn:
- Lage baanverwachtingen veroorzaakt door het ontbreken van groeimogelijkheden binnen het bedrijf.
- Vijandige werkdynamiek veroorzaakt door gebrek aan gezelschap, communicatiestoringen, enz.
- Repetitieve werkroutines.
- Professioneel en/of persoonlijk isolement, wat resulteert in een gebrek aan sociale steun.
- Incompatibiliteit tussen de waarden van het bedrijf en die van de werknemer, dit veroorzaakt een aanpassing aan bepaalde normen of principes die niet gedeeld worden en die op lange termijn ongemak kunnen veroorzaken.
Al het bovenstaande kan een reeks psychosomatische symptomen veroorzaken die de werknemer verslijten en een directe impact hebben op hun prestaties.
Kenmerken van het syndroom burn-out
Vanaf de jaren tachtig zijn de eerste verdiepende onderzoeken naar burn-out uitgevoerd, waarna drie dimensies zijn vastgesteld om het syndroom aan te pakken: emotionele uitputting, mentale loskoppeling van het uitgevoerde werk (of van de werkplek) en een afname van burn-out. vervulling.
Deze drie kanten van het syndroom kunnen zich uiten in verschillende symptomen, waaronder fysieke ongemakken, zoals hoofdpijn of maagklachten, verminderde persoonlijke en professionele prestaties en, in de meest ernstige gevallen, anhedonie (gedeeltelijke of totale afwezigheid van plezier) en depressie .
Hoewel de burn-out Het is niet beperkt tot een bepaald werkgebied, er is een grotere neiging tot lijden vastgesteld bij die werknemers met een hoog niveau van menselijke interacties, zoals:
- Gezondheidswerkers (artsen, verpleegkundigen, therapeuten, counselors).
- Ambtenaren (maatschappelijk werkers, politie, brandweerlieden).
- Directe verkoopmedewerkers (callcentermedewerkers, klantenservice, verkopers van consumptiegoederen).
- Administratief personeel (receptionisten, assistenten, kantoorpersoneel).
- Syndroom van burn-out bij mensen wier professionele activiteit veel aandacht krijgt, zoals professionele atleten of senior bedrijfsleiders.
Burn-out als een gezondheidsprobleem
Hoewel het syndroom van versleten werknemers aanvankelijk werd benaderd als een sociaal fenomeen met psychologische en fysieke implicaties, wordt tegenwoordig de complexiteit en omvang van het probleem begrepen. burn-out in de levenskwaliteit van de arbeiders.
In die zin omvatte de Wereldgezondheidsorganisatie de burn-out in zijn catalogus van ziekten en verwondingen bekend als ICD-11, waar het wordt beschreven als een syndroom dat het gevolg is van chronische werkstress, en daarom mag de term alleen worden gebruikt in een werkcontext.
In dit opzicht is alleen gezondheidspersoneel opgeleid om de diagnose te stellen: burn-out en doe de relevante aanbevelingen.
